دكتر علي كربلايي خاني
جراح پلاستيك
دكتر علي كربلايي خاني
جراح پلاستيك
توضیح: پروتز ژله‌ای پستان یک وسیله سیلیکونی انعطاف‌پذیری برای ناحیه پستان است. این وسیله دارای محفظه‌ای پر از ژل بوده و از لایه‌های متقابل پی‌درپی سیلیکون انعطاف‌پذیر ساخته شده است که حالت ارتجاعی و محکمی را به پروتز می دهد.
پروتز های ژله‌ای پستان را با دو نوع محفظه ارایه می‌دهد: سیلتکس و سطح صیقلی. محفظه سیلتکس بافتی برای ایجاد سطحی ناصاف جهت مرتبط شدن با کولاژن دارد. همه ایمپلنت‌های ژله‌ای پستان دارای ژل سیلیکونی چسبناک هستند پروتز های ژله‌ای پستان را با مواد پر شده دارای انواع چسبندگی و انسجام ارایه می شود. این پروتزها به شکل گِرد با برجستگی‌های مختلف و نیز به شکل‌های مختلف با اندازه‌ها و برجستگی‌های متفاوت موجود هستند. حجم نوشته شده بر روی برچسب محصول نمایانگر میزان ژل موجود در ایمپلنت است.
این پروتزها را می‌توان در صورت وجود یک یا چند مورد از شرایط زیر استفاده کرد:
این پروتز در کسانی که هر یک از شرایط زیر را دارند نباید انجام شود:
توضیح: برای استفاده موفق از پروتزهای ژله‌ای پستان به منظور جایگزین کردن بافت پس از انجام ماستکتومی یا آسیب روش‌های ویژه بازسازی مورد نیاز است، به ویژه در صورت وجود آسیب ناشی از پرتونگاری بر روی قفسه سینه، انقباض پوست قفسه سینه، پیوند پوست جداره سینه یا برش رادیکال ماهیچه بزرگ پتکورال
جراحی بزرگ کردن پستان امکان بزرگ کردن اندازه پستان را با اهداف زیبایی فراهم می‌کند
جراحی بازسازی پستان جراحی است برای جایگزین کردن بافت پستانی که به دلیل سرطان یا آسیب برداشته شده است، یا جایگزین کردن بافت پستانی که به دلیل ناهنجاری شدید
به خوبی شکل نگرفته است آموزش بیماران و رضایت آگاهانه در مورد پروتز پستان عمل های جراحی مرتبط با استفاده از پروتز ژله ای پستان بدون عوارض احتمالی و خطر نیست.
عمل‌های جراحی مرتبط با استفاده از پروتز ژله‌ای پستان بدون عوارض احتمالی و خطر نیست. استفاده از این جراحی یک انتخاب است. باید پیش از انجام جراحی پیرامون منافع و عوارض احتمالی بازسازی بافت یا بزرگ کردن پستان با کمک پروتز به فرد مشاوره داد. باید به بیماران توصیه کرد که پروتز پستان را به صورت مادام‌العمر در نظر نگیرند و این که شاید نیاز باشد که سال‌ها بعد پروتز را بردارند و جایگزین کنند. به جراحان در کشورهای عضو شواری اروپا و استرالیا توصیه می‌شود که بروشور آموزشی شرکت مِنتور با عنوان :جراحی اپروتز ژله‌ای پستان: گرفتن یک تصمیم آگاهانه» را برای بیماران‌شان فراهم کنند. هدف این بروشور کمک به بیماران در گرفتن تصمیمات آگاهانه درباره انجام جراحی بزرگ کردن یا بازسازی پستان است. نمونه یک فرم رضایت بیمار در پشت بروشور آورده شده است. برای بیماران ساکن در کشورهای عضو اتحادیه اروپا و استرالیا، ضروری است که این بروشور را بخوانند، بفهمند و حتما فرم رضایت آگاهانه آن را پیش از انجام جراحی امضا کنند.
این وظیفه تک تک جراحان پلاستیک است که بهترین روش برای دادن مشاوره به بیمارشان را پیش از انجام جراحی برگزینند. شرکت مِنتور به جراحان اعتماد می‌کند که تمامی عوارض جانبی و خطرات احتمالی مرتبط با انجام جراحی پروتز پستان را به طور کامل برای بیمار توضیح می‌دهند.
پس از جراحی، جراحان پلاستیک باید برای هر بیمار، برگه شناسایی پزشکی با اطلاعات دقیق نوع پروتزاستفاده شده را فراهم کنند. برچسب‌های موجود در محصولات شرکت برای قرار داده شدن بر روی این برگه‌ها هستند. باید به بیماران توصیه شود که این برگه را همراه‌‌شان داشته باشند تا در صورت بروز شرایط فوریت پزشکی، کارهایشان راحت‌تر انجام شود.
پس از انجام جراحی پروتز سینه، جراح باید زمان‌های لازم برای مراجعه‌های بعدی جهت معاینه و همچنین نیاز به ادامه جلسات مشاوره با پزشک برای معاینه‌های دوره‌ای برای تشخیص سرطان پستان را به بیمار اعلام کند. به بیماران باید توصیه شود که اگر بعدها قرار بر این شد که دوباره هرگونه جراحی یا درمانی بر روی پستان‌شان انجام شود، پزشک یا جراح مورد نظر را از وجود پروتز در پستان‌شان آگاه کنند. همچنین حتما پیش از مصرف هر داروی موضعی با پزشک یا داروساز پیرامون وجود موادی چون استروییدها در دارو مشورت کنند. علاوه بر آن، به بیمار باید خاطر نشان کرد که در صورت بروز هرگونه مشکلی مرتبط با پروتز فوراً به جراح مراجعه کند.
کاشت پروتزهای ژله‌ای برای بازسازی یا بزرگ کردن پستان با چندین شگرد جراحی انجام می‌شود. بنابراین به جراح توصیه می شود که بهترین روش را با توجه به تجربه خودش و رعایت احتیاط برای هر فرد در نظر بگیرد. شرکت مِنتور فرآیندهای زیر را در مورد ایمپلنت‌های ژله‌ای توصیه می‌کند.
برخی از متغیرهای مهم برای جراحی و انتخاب اندازه پروتزپستان شامل موارد زیر است:
پروتزپستان ژله‌ای چسبنده پستان سیلتکس کنتور پروفایل 3 دارای نشانه‌های راهنما در جلو و پشت است. این نشانه‌ها به جراح کمک می کنند که جهت ایمپلنت را تنظیم کرده و از قرار گرفتن درست آن اطمینان حاصل کند.
توضیح: توصیه می شود که بیشتر از یک مورد پروتزپستان با یک اندازه خاص در هنگام جراحی به همراه داشته باشید تا در صورت نیاز به داشتن پروتزی با اندازه متفاوت، قدرت عمل کافی داشته باشید. یک پروتزپستان اضافی از همان اندازه را هم برای اطمینان داشته باشید.
گزارش‌های موجود در مقالات پزشکی بیان می‌دارد که درمان پروفلاکتیک با آنتی بیوتیک ممکن است در هنگام انجام جراحی‌های دندان‌پزشکی یا پزشکی برای بیمارانی که برخی از کسانی که پروتزهای سیلیکونی دارند نیاز شود. حتما پیش از انجام جراحی، سابقه پزشکی مرتبط با حساسیت به هر یک مواد به کار رفته در پروتزها را با پزشک تان در میان گذاشته و بررسی کنید.
درست پیش از استفاده از این وسیله، از سالم بودن و سوراخ نبود محفظه ایمپلنت اطمینان حاصل کنید. برای این منظور می توانید به نرمی پروتز را با دست و انگشتان بفشارید تا نشت‌های احتمالی آن پدیدار شود.
هر پروتز دارای دو برچسب ثبت برای بیمار است که شماره سریال آن وسیله خاص، در آن نوشته شده است. یکی از این برچسب‌های مقاوم به فشار باید به پرونده بیمارچسبانده شود. محل قرار گرفتن ایمپلنت (طرف راست یا چپ سینه) و زمان انجام جراحی باید بر روی برچسب نوشته شود.
این وسیله با مواد فتالات‌دارتولید نشده است. این وسیله لاتکس ندارد و در طول فرآیند تولید نیز با مواد لاتکس‌دار تماسی نداشته است. همچنین این وسیله با بافت حیوانی تولید نشده است.
هر کدام ازپروتزهای ژله‌ای پستان شرکت مِنتور به طور جداگانه در یک بسته‌بندی دو لایه استریل و غیرگرمازا بسته بندی شده است. دولایه بودن بسته امکان انتقال استریل محصول را آسان می کند. اگر بسته بندی دولایه آسیبی دیده باشد، هیچ تضمینی بر استریل بودن محصول نیست. این محصول به سبک گرمای خشک پاکسازی و ضدعفونی شده است. نباید آن را از نو استریل کرد
همه پروتز های ژله‌ای پستان شرکت مِنتور یکبار مصرف هستند. اگر بر خلاف توصیه شرکت سازنده، محصولی دوباره استفاده شود، احتمال بروز عفونت (میکروبی و نیز ویروسی و دیگر عامل‌های انتقالی) و همچنین واکنش سیستم ایمنی بدن وجود دارد. در این صورت استریل بودن دستگاه را نمی‌توان تضمین کرد. علاوه بر آن، سالم بودن و سوراخ نبودن پروتز را هم نمی‌توان تضمین کرد. طول عمر بیان شده برای محفظه پروتز در صورت استفاده مجدد، مقدار بیان شده نخواهد بود. استریل بودن، امنیت و بهره‌وری را نمی‌توان در استفاده مجدد از وسیله تضمین کرد. اگر پروتز پیش از استفاده آلوده شده است نباید استفاده کرد
هیچ شرایط ویژه‌ای برای نگهداری این محصول وجود ندارد. این محصول با بسته‌بندی باز نشده در شرایط گرما یا رطوبت شدید و در طول زمان آزمایش شده است. برای بازیافت این محصول به راهنمایی‌های مسئولان محلی‌تان پیرامون روش بازیافت پسماندهای مختلف مراجعه کنید.
این وظیفه جراح است که پیش از جراحی به بیماران احتمالی یا همراهان‌شان عوارض احتمالی استفاده از این محصول را بگوید.
شرکت مِنتور اعتماد می‌کند که جراح همه عوارض جانبی و خطرات احتمالی انجام کاشت پروتز، روش جراحی در نظر گرفته شده و ابزارهای آن را به مراجعه‌کننده می‌گوید و دلیل انتخاب این روش جراحی را در مقایسه با دیگر روش‌ها برای فرد بیان می‌کند. حتما باید به بیمار گفت که ایمپلنت پستان مادام‌العمر نیست ولی محدودیت زمانی هم ذکر نشده است.
هر بیماری که تحت عمل جراحی قرار می‌گیرد ممکن است دچار عوارضی در هنگام عمل یا پس از آن شود. واکنش‌ها و عوارض احتمالی مرتبط با کاشت وسیله‌ای در پستان باید پیش از انجام جراحی با بیمار مطرح شود. این مسئولیت جراح است، و شرکت مِنتور در این مورد به او اطمینان کرده است، که اطلاعات لازم در این زمینه و مزایا و معایب انجام دادن یا ندادن این جراحی را با فرد در میان بگذارد.
احتمال بروز عوارض جانبی ناشی خود جراحی یا هوشبری در همه جراحی‌ها هست. این عوارض شامل موارد زیراست:
انقباض کپسولی رایج‌ترین عارضه جانبی جراحی کاشت یا پروتز پستان است. یک پاکه کمی بزرگتر از پروتز در پشت پستان ایجاد می‌شود تا پروتز در آن گذاشته شود. به طور طبیعی جای زخم در حال بهبودی دور ایمپلنت را می پوشاند و معمولا آن قدر کوچک می‌شود که پروتز را سفت کند و انواع حالت‌های سفتی را به پستان می‌دهد. در بدترین حالت ایمپلنت بیش از حد سفت شده و دردناک می‌شود. این مسئله ممکن است در زمانی کوتاه پس از جراحی یا سال‌ها بعد روی دهد. همچنین ممکن است در یک پستان باشد، یا در هر دو پستان (اگر هر دو جراحی شده‌اند). هر چند آزادسازی انقباض پوستی جای زخم با کمک جراحی معمولا موفقیت‌آمیز است، اما احتمال تکرار این مسئله وجود دارد. دلیل این انقباض هنوز مشخص نیست. در گذشته از بین بردن این انقباض از راه تنظیم پستان با کمک دست و بدون جراحی رایج بود. اما امروزه دیگر انجام نمی‌شود. شدت اقباض کپسولی را با دسته‌بندی بیکراز 1 تا 4 دسته‌بندی کرده‌اند.
آهک‌سازی کپسول نیز ممکن است. این پدیده معمولا در جای زخم‌های ماندگار در طولانی‌مدت روی می‌دهد، به ویژه اگر جای زخم دارای سوزش باشد مانند جای زخم منقبض شده ناشی از سوختگی در مفاصل. اگر بیمار بخواهد، می‌توان کپسول‌های آهکی شده را با جراحی برداشت. اما بدون جراحی هم گویا مشکل چندانی ایجاد نمی‌کنند. نقطه‌های کوچک آهکی شده ممکن است در بافت اصلی پستان ایجاد شود. در این صورت نیاز به انجام پرتونگاری است. در پرتونگاری ممکن است آنها خوش‌خیم تشخیص داده شوند یا گاهی بدخیم که در آن صورت نیاز به نمونه‌برداری است.
پروتز پستان شاید تا آخر عمر دوام نیاورد. ممکن است هر زمانی پس از جراحی پارگی ایمپلنت به دلایل مختلف روی دهد. با این حال، جدیدترین مطالعات صورت گرفته بر روی نسل فعلی پروتز ها با ویژگی‌های تک‌لومن بودن، گِرد بودن، دارای مجوز اتحادیه اروپا و از جنس ژله‌ای سیلیکونی تولید شده توسط شرکت‌های مختلف، نشان می‌دهد که متوسط عمر این ایمپلنت‌ها بیش از 10 سال است.
هر چند تا کنون نشانه‌ای بر خراب شدن ماده سیلیکون دیده نشده است، اما محفظه آن ممکن است به مرور زمان فرسوده یا پاره شود. اگر محفظه پروتز پاره شود، ژل فرّار درون آن معمولا در بسته‌بندی زخم درون جیب ایجاد شده برای ایمپلنت نشت می کند (نشت درون کپسولی) و حتی ممکن است در تصاویر ام آر آی هم که معمولا 85% پارگی‌های را نشان می‌دهد نیز دیده نشود (پارگی پنهان). اگر بسته‌بندی زخم نیز پاره شود، ژل درون پروتز به درون بافت‌های موضعی پستان و اطراف آن نفوذ می‌کند (نشت بیرون کپسولی). بیشتر ژل نشت‌کرده در محیط خود پستان می‌ماند، اما به ندرت دیده شده است که به بازو، غلاف عصبی، یا دیواره معده نیز نفوذ کند. با کمک سونوگرافی، ماموگرافی و معاینه جسمانی نیز می‌توان وجود چنین نشت‌هایی را تشخیص داد. بیشتر موارد چنین نشت‌هایی در ایمپلنت‌های نسل‌های قدیمی‌تر که محفظه نازک‌تر و شکننده‌تری داشتند و در اواخر دهه 1350 خورشیدی (1970 میلادی) به کار می‌رفتند گزارش شده است.
اگر کوچک‌ترین تغییری در ویژگی‌های ایمپلنت دیده شد، احتمال وجود پارگی هست، مانند حس سوزش یک طرف پستان به طور دایم یا تغییر در نرمی، بافت یا شکل پروتز. به دلیل پنهان ماندن بسیاری از پارگی‌ها و مشکل بودن تشخیص آن بدون بررسی با انجام جراحی، دلیل اصلی آنها هنوز ناشناخته است. محصولات امروزی محفظه‌های کلفت‌تر و محکم‌تری دارند و ژل به کار رفته در آنها یکپارچه‌تر و سفت‌تر است. در انجام مطالعات مقایسه‌ای بین میزان پارگی محصولات فعلی و قدیمی‌تر باید دقت شود چرا در بسیاری از موارد نام شرکت تولیدکننده، کیفیت محصول و نوع آن دقیقا معلوم نیست. ممکن است در گزارش پروتز های ناموفق دلیل آن را توضیح داده باشند یا صرفا بگویند که جایگزین شده است، به ویژه زمانی که در بافت اصلی پستان دنبال بررسی چیزی مانند یک تومور بوده‌اند.
برخی از دلایل پارگی ایمپلنت بدین شرح است: آسیب ناشی از وسایل اتاق عمل، وارد آمدن ضربه حین یا پس از عمل، فشار زیاد در طی کارهای روزانه به ویژه نرمش‌های سنگین، ورزش‌های بسیار پرتحرک، ماساژ روزانه، داشتن روابط جنسی با فشار با سینه یا فشار بر پستان در هنگام گرفتن عکس (ماموگرافی).
تغییرات در حس یا درد در نوک و کل پستان در جایگذاری پروتز سینه انجام هر گونه جراحی بر روی پستان ممکن است به بیشتر شدن یا کمتر شدن حس در نوک یا هاله یا پوست کل پستان بیانجامد. این نوع تغییرات بسیار متنوع است و ممکن است زودگذر یا دایمی باشد. چنین تغییراتی گاهی ممکن است بر واکنش‌های جنسی یا شیردهی خانم‌ها تأثیر بگذارد. این تغییرات نتیجه آسیب یا کشیدگی عصب‌ها در حین جراحی است. فعلا هیچ درمانی برای این مشکل وجود ندارد.
بیشتر خانم‌هایی که جراحی بزرگ کردن یا بازسازی پستان را انجام می‌دهند، پس از جراحی در قفسه سینه احساس درد دارند. گر چه در بیشتر افراد این درد به مرور زمان از بین می‌رود، در برخی خانم‌ها این درد تبدیل به یک درد شدید می‌شود. دلیل درد شدید ماندگار در قفسه سینه ممکن است هماتوم، مهاجرت سلولی ، عفونت، بزرگی بیش از حد جیب ایجاد شده یا انقباض کپسولی باشد. بروز درد شدید به صورت ناگهانی احتمالا نشانه پارگی ایمپلنت است.
از آن جایی که وجود سیلیکون باعث کدر شدن عکس‌های X ray می‌شود، به طور نظری وجود ایملپنت ممکن است مانع از تشخیص زودهنگام سرطان پستان با کمک ماموگرافی شود. روش‌های نوین فشرده‌سازی پستان باعث می‌شود که سطح بیشتری از پستان در تصاویر دیده شود. از طرف دیگر، بیشتر جراحان بر این باورند که وجود ایمپلنت احتمالا تشخیص وجود تومور را از طریق تپش قلب بیشتر می‌کند. گر چه این نگرانی نظری وجود دارد، تا کنون هیچ گزارش مستندی مبنی بر تشخیص دیرهنگام وجود سرطان به دلیل داشتن ایمپلنت منتشر نشده است. به زنانی که به طور ارثی احتمال بروز سرطان پستان در آنها هست توصیه می‌شود که جراحی برای ایمپلنت را با آگاهی بیشتری انجام دهند. از آن جایی که برای ماموگرافی، پستان را فشرده می‌کنند، احتمال بروز پارگی هست. البته این مسئله به ندرت روی می‌دهد و نباید دلیلی شود که زنانی که ایمپلنت پستان دارند از انجام غربالگری دوره‌ای با ماموگرافی برای سرطان پستان خودداری کنند. پیش از انجام ماموگرافی، آنها باید متخصص عکس‌برداری را از وجود ایمپلنت در پستان‌شان آگاه کنند.
توده کلسیم معمولا در زخم‌های قدیمی در هر جایی از بدن ذخیره می‌شود که این شامل کپسول ایمپلنت پستان نیز می‌شود. این مسئله عموما چندین سال پس از انجام جراحی بروز می‌کند. توده‌های خوش‌خیم کلسیم معمولا در تصاویر ماموگرافی در بافت اصلی طبیعی پستان دیده می‌شوند، حتی پستانی که تا به حال بر روی آن جراحی نشده است. این ذخیره‌های خوش‌خیم کلیسمی نمود متفاوتی از نوع بدخیم در تصاویر x ray دارند. عموما متخصص پرتونگاری می‌تواند تشخیص دهد که این توده‌ها خوش‌خیم یا بدخیم هستند، اما گاهی انجام نمونه‌برداری برای تشخیص بدخیم نبودن ضروری است. هیچ شواهدی مستندی وجود ندارد که اثبات کند این توده‌ها بیشتر در خانم‌هایی که جراحی ایمپلنت را انجام داده‌اند روی می‌دهد. در برخی از افراد، چند سال پس از جراحی لایه‌ای نازک از کلسیم در کپسول پستان و اطراف ایمپلنت شکل می‌گیرد. این مسئله تقریبا همیشه با انقباض کپسولی همراه است. در غیر این صورت مشکل خاصی ایجاد نخواهد کرد.
بافت‌مردگی یا شُلی پوستی که منجر به بیرون زدن پروتز شود ممکن است ناشی از تنش بافت‌های اطراف پروتز ، زیاد بودن دُز استرویید‌های قرار گرفته در جیب ایمپلنت یا ضربه‌های ناشی جراحی یا دیگر عامل بیرونی باشد. این مسئله در جراحی بزرگ کردن پستان به ندرت روی می‌دهد، اما در جراحی بازسازی پستان به دلیل محیط بافتی چالش‌برانگیز ناشی از انجام ماستکتومی، آسیب به بافت‌های موضعی و نیز پرتونگاری بیشتر است.
وجود چروک قابل لمس یا قابل مشاهده در ایمپلنت، ناشی از نازک بودن لایه بافتی پوشاننده ایمپلنت، میزان انقباض کپسولی و بافت غیرصیقلی خود ایمپلنت است. پروتز های ژله‌ای قدیمی که سطحی صیقلی داشتند، به ندرت مشکل چروک داشتند. برخی جراحان گفته‌اند که سطح ناصاف ایمپلنت را با کمک انتقال چربی انسانی برای پوشاندن ایمپلنت جبران می‌کنند. دلایلی چون خطای جراح، نبود تقارن یا ناهنجاری قبلی، شکل‌گیری کلویید در محل برش جراحی، تغییرات ناشی از زمان، افزایش یا کاهش وزن، حامله شدن یا شیردهی، همگی در درازمدت یا کوتاه مدت در ایجاد ظاهر نازیبای پستان تأثیرگذار است. با گذر زمان و بالا رفتن سن، پستان بیشتر خانم‌ها، چه پروتز داشته باشند یا خیر، دچار کمی افتادگی می‌شود. نبود تقارن معمولا به دلیل ناتوانی در اصلاح دقیق تفاوت قبلی بین دو پستان است. این مسئله همچنین ممکن است ناشی از خطای جراح، انقباض نامتقارن یا پارگی پروتز باشد.
شکل‌گیری بیش از حد کولاژن در محل برش در زمان بهبودی زخم باعث می‌شود که جای زخمی ایجاد شود که از نظر زیبایی برای بیشتر افراد ناخوشایند است. جای زخم کلوییدی که به خوبی درمان نشده است، معمولا فراتر از لبه‌های جای زخم اصلی رفته و در طول زمان بزرگتر می‌شود. جای زخم‌های هیپرتروفیک معمولا در موضع اصلی‌شان می‌مانند و به خوبی با درمان اصلاح جای زخم درمان می‌شوند، که این شامل تزریق استرویید برای شکستن کولاژن یا انجام جراحی برای اصلاح موضع قرارگیری، مسیر یا خط جای زخم است.
این متن خلاصه‌ای از اطلاعات موجود در ادبیات پزشکی را بیان می‌کند. شرکت مِنتور می‌داند که اطلاعات موجود در این متن بسیار تخصصی است. با این حال، اخلاق و عمل پزشکی، پزشک را ملزم می‌کند واسطه‌ای بین شرکت تولیدکننده محصول پروتز و بیمار شود. بحث احتمال وجود ارتباط بین سیلیکون (یا دیگر موادی که درون بدن کاشته می‌شود) و انواع بیماری‌ها موضوع مناظره‌های علمی مختلفی بوده است. بزرگترین نگرانی‌ها مربوط به احتمال بروز اختلالات سیستم ایمنی یا عصبی بدن، سرطان و اختلال بافت‌های همبندی است.
علی‌رغم وجود گزارش‌های روایی جدید مبنی بر ارتباط بین پروتز و اختلال بافت‌های همبند، چندین مطالعه همه‌گیرشناختی نشان‌دهنده نبود همبستگی بارز بین ایمپلنت‌های ژله‌ای پستان و بیماری‌های بافت‌های همبند یا دیگر بیماری سیستم ایمنی بدن است. چهار گروه چندتخصصی از کارشناسان برجسته به مطالعه ادبیات پزشکی موجود در این باره، به ویژه ایمپلنت سیلیکونی پستان، پرداخته‌اند و دستاوردهایشان را در گزارش‌هایی منتشر کرده‌اند. این چهار گروه علمی شامل گروه بررسی مستقل (زیر نظر پزشکی از انگلستان)، میزگرد ملی علمی (تعیین شده توسط قاضی پوینتر برای MDL 926)، IOM و گروه ارزیابی گزینه‌های فنی و علمی (زیر نظر اتحادیه اروپا) هستند. آنها همگی به این نتیجه رسیده‌اند که هیچ مدرک مستندی مبنی بر وجود ارتباط علت معلولی یا نسبت خطر بین پروتز سیلیکونی پستان و بیماری‌های بافت‌های همبندی یا سیستم ایمنی وجود ندارد. این مسئله در یک مطالعه مروری جدید بر روی ادبیات همه‌گیرشناسی نیز بیان شده است.
پژوهش‌های صورت گرفته تا کنون هیچ گونه رابطه‌ای بین مشکلات عصبی و انجام پروتز پستان نیافته‌اند. چندین مطالعه در زمینه سرطان‌زا بودن ایمپلنت‌های پستان صورت گرفته است، اما هیچ کدام شاهدی برای افزایش احتمال بروز سرطان پستان به دلیل انجام ایمپلنت پستان نیافته‌اند. چنین پژوهش‌هایی همچنان در حال انجام است.
همچنین تا کنون هیچ ارتباطی بین بروز ناهنجاری مادری‌زادی یا مشکلات زایش به دلیل وجود پروتز در پستان گزارش نشده است. پژوهش‌های اخیر صورت گرفته توسط شرکت مِنتور بر روی نمونه‌های حیوانی نشان می‌دهد که وجود مواد سیلیکونی در بدن موجب اختلال تولیدمثل نمی‌شود.
هر چند به طور نظری هر گونه جراحی بر روی پستان، از جمله گذاشتن پروتز ، ممکن است بر روی کیفیت شیردهی خانم‌ها تأثیر بگذارد، شواهد تجربی نشان می‌دهد که بسیاری از خانم‌ها بدون مشکل به نوزادان خود شیر داده‌اند. هر نوع جراحی بر روی پستان، مانند نمونه برداری از آن، ممکن است بر حجم یا کمیت شیر مادر نیز تأثیر بگذارد. در سال‌های اخیر پرسشی مطرح شده است مبنی بر این که آیا وجود سیلیکون در پستان باعث می‌شود که این ماده در شیر مادر نیز نفوذ کند و سپس خوردن این شیر بر سلامت نوزاد تأثیر بگذارد یا خیر. یافته‌های مطالعات اخیر نشان می‌دهد که همبستگی بین وجود پروتز در پستان و بروز عوارض جانبی در نوازادان وجود ندارد. به گفته فرهنگستان پزشکی کودکان آمریکا دلیلی ندارد که زنی که پروتز پستان دارد از شیردادن به فرزندش خودداری کند. کارگروه اروپایی تضمین کیفیت و تجهیزات پزشکی جراحی پلاستیک در سال 1379 خورشیدی (2000 میلادی) چنین بیان کرد که گذاشتن ایمپلنت ژله‌ای سیلیکونی پستان تأثیر منفی بر بارداری، رشد جنین، شیردهی به نوزاد یا سلامت کودک ندارد.
گزارش منتشر شده توسط IOM با عنوان «امنیت ایمپلنت سیلیکونی پستان» که در تیر 1378 (ژوئیه 1999) چاپ شد بیان می‌دارد که احتمال بروز سرطان، بیماری‌های سیستم ایمنی یا عصبی در زنانی که ایمپلنت دارند بیشتر از دیگران نیست. همچنین هیچ مدرک مستندی مبنی بر این که سیلیکون پستان به درون شیر مادر نفوذ می‌کند و از آن طریق به نوزاد می‌رسد وجود ندارد.
بر اساس گزارش‌های ارسال شده برای اداره غذا و داروی آمریکا و مقالات موجود پزشکی، احتمال وجود همبستگی میان پروتز پستان و شکل‌گیری مشکل نادر لنفوم سلول بزرگ آناپلاستی، نوعی لنفوم غیرهاجکین، هست. احتمال بروز این مشکل در مایع یا کپسول اطراف پروتز در زنانی که پروتز پستان دارند، کمی بیشتر از دیگر زنان است. بروز این مشکل در شمار معدودی از کسانی که انواع ایمپلنت‌ها، از جمله ایمپلنت‌های شرکت مِنتور را داشته‌‌اند نیز گزارش شده است. احتمال بروز لنفوم سلول بزرگ آناپلاستی را باید زمانی که بیماری دارای سرم درون ایمپلنت به طور دایمی یا دیررس است، در نظر بگیرید. در برخی موارد بیماران دچار انقباض کپسولی یا توده‌هایی چسبیده به ای پروتز می‌شوند. برای تشخیص لنفوم سلول بزرگ آناپلاستی، مایع سرمی تازه که نماینده بخشی از کپسول است را برداشت کنید و برای آزمایش آسیب‌شناسی (پاتولوژی) بفرستید تا آنها وجود لنفوم سلول بزرگ آناپلاستی را بررسی کنند. اگر وجود این مشکل با آزمایش تأیید شد، یک طرح درمانی ویژه برای فرد با کمک تیمی چندتخصصی تدارک ببینید. از آن جایی که شمار موارد بروز چنین مشکلی در کل جهان بسیار کم بوده است، روش درمانی استانداردی برای درمان لنفوم سلول بزرگ آناپلاستی ناشی از ایمپلنت پستان وجود ندارد و برای هر فرد باید با توجه به شرایط، درمان ویژه خودش را در نظر گرفت.
ماده ژله‌ای درون پروتز شامل مولکول‌های سه بعدی مِش‌گونه‌ای است که 20% وزن آن را تشکیل می‌دهند. فاصله بین این مولکول‌ها با مایع سیلیکونی چسبناک مورد تأیید از نظر پزشکی پر شده است. این مایع چسبنده مشابه بسیاری از محصولات شامل داروهای ضدنفخ است که بدون نسخه برای بزرگسالان یا کودکان در بازار موجود می‌باشد. میزان کمی از این ماده ممکن است از درون محفظه پروتز نشت کند. بیشتر این ماده بر روی دیواره پروتز می‌ماند. مقدار کمی به درون کپسول جای زخم می‌رود، جایی که به مرور توسط سلول‌های محافظ سیستم ایمنی بدن، به نام ماکروفاژها، جمع می‌شود. به طور طبیعی، این سلول‌ها تلاش می‌کنند که مواد بیگانه از بدن مانند باکتری‌ها را نابود کنند. با این حال، اگر این ماده (مانند سیلیکون) توسط آنها نابودناشدنی باشد، ماکروفاژها آن را به غده‌های لنفاوی می‌برند. طبق آن چه که در بخش واکنش‌های احتمالی به سیلیکون گفتیم، در گزارش STOA چاپ سال 1379 (2000) آمده است که «مطالعات صورت گرفته نشانه‌ای از وجود همبستگی میان پروتز سیلیکونی و بروز خطرات جدی برای سلامت، مانند سرطان و بیماری‌های بافت‌های همبند نیافته‌اند».
امکان پس دادن محصول را باید پیش از بردن محصول برای نمایندگی شرکت مِنتور با آنها در میان بگذارید. اگر کل بسته‌بندی اصلی محصول دست نخورده مانده باشد، امکان پس گرفتن یا تعویض محصول وجود دارد. در صورت پس دادن محصول ممکن است مبلغی به عنوان حق انبارداری مجدد در نظر گرفته و از قیمت اولیه کسر شود.
دكتر علي كربلايي خاني
فوق تخصص ترميمي
جراحي پلاستيك صورت بيني سينه
شكم و پيكر تراشي
دانشيار دانشگاه علوم پزشكي
دكتر علي كربلايي خاني يكي از با تجربه ترين و با سابقه ترين جراحان پلاستيك در ايران و شهر تهران هستند كه تجربه جراحي بيش از بيست هزار عمل جراحي زيبايي را در كارنامه خود دارند اكنون نيز با كوله باري از تجربه در خدمت هموطنان داخل و خارج كشور و همچنين توريستهاي عزيز از كشورهاي دور و نزديك هستند
Alikhanikhani@gmail.com
